- کاسه و کوزه (سَ / سِ وُ زَ / زِ)
اثاث البیت. (آنندراج). کاسه کوزه:
کاسه و کوزۀ افلاک شکستن دارد
چند بیهوده دل اهل هنررا شکند.
صائب.
ای کز سر سبلتت رئیسی پیداست
از کاسه و کوزه ات خسیسی پیداست
گر در شب دیجور نقاب اندازی
از چهرۀ تو نشان پیسی پیداست.
رهی شاپور (از آنندراج).
- کاسه و کوزه را بسر کسی شکستن، با بی گناهی او همه تقصیرها را بدو نسبت کردن. (امثال و حکم دهخدا) و رجوع به کاسه کوزه شود
کاسه و کوزۀ افلاک شکستن دارد
چند بیهوده دل اهل هنررا شکند.
صائب.
ای کز سر سبلتت رئیسی پیداست
از کاسه و کوزه ات خسیسی پیداست
گر در شب دیجور نقاب اندازی
از چهرۀ تو نشان پیسی پیداست.
رهی شاپور (از آنندراج).
- کاسه و کوزه را بسر کسی شکستن، با بی گناهی او همه تقصیرها را بدو نسبت کردن. (امثال و حکم دهخدا) و رجوع به کاسه کوزه شود
